دخته

چنان کن که چون پای از پشت زین درآرد تو پردخته باشی ازین

یکی روز پردخته شد پیشگاه فرامرز و گرگین بد و کیدشاه

از عشرت و شادی بی خبرم تا با غم دل پردخته ام

چو پردخته شد هیربد را بخواند سخنهای شایسته چندی براند

بیامد به مژده بر شهریار که پردخته شد شاه ز این کارزار

چو دخته شد از نامدار انجمن پراکنده گشتند سران تن به تن

از آهو سخن پاک و پردخته گوی ترازو خرد سازش و سخته گوی

ز گُردان تنی ده برآن جا نشاند چو پردخته شد، شاه لشکر براند

بدو کوش گفتا جز این است رای که از ما چو پردخته بینند جای

چو پردخته‌شان شد دل از خواسته فرستاده آمد برآراسته