دامی

گر بدانی کاین کدامین منبع است قصهٔ بی یبصر و بی یسمع است

بگو تا ازکدامین زاد وبودی مرا زین حال آگه کن بزودی

گریم ز محنت سر تو یا به پیکرت گویم کدامیک ز غم بی‌شماره‌ات؟

جان شیرین به کدامین بسپارم چه کنم دو دلم در دل من تا هوس آن دو لب است

گفتی‌که من و باغ‌کدامیم نکوتر گفتم تو بهر زانکه تو ایمن ز خزانی

رد است پیش همت ما آن که از طمع دامی نهاد و سایهٔ بال هما گرفت

کدامین اختیار ای مرد عاقل کسی را کو بود بالذات باطل

برخی از محققان اعتقاد دارند که این مکان، عبادت‌گاهی باستانی بوده‌است که در دوران حمله اعراب به ایران توسط سربازان عرب نابود شده باشد. همچنین در منابع تاریخی ذکر شده‌است که پیش از ساخت این آتشگاه در اواخر سده ۱۷ نیز مردم محلی به دلیل وجود هفت سوراخ آتشین در آن محل، در آنجا عبادت می‌کرده‌اند. از آنجایی که آتش در هردو آیین زرتشتی (ایرانی) و هندو (هندی) مقدس است بنابراین سر اینکه این آتشگاه مربوط به کدامیک از آیین‌ها می‌باشد اختلاف نظر وجود دارد.

بهر بوس از لبش نوشم مدامی که زان ناید مدامم رشحه ای کم

تنت دامی‌ست‌، جان مرغی عزیز‌ست نه تن دانی نه جان تا خود چه چیز است

روی زرد خویش می مالد به هر در آفتاب تا رخ خود از کدامین آستان گلگون کند