دامع

یطاف علیهم والخلیون نوم و یسقون من کأس المدامع راح

چون بنفشه خم گرفته قامتم در هجر تو همچو نرگس چشم من باز است و اشکش دامع است

پرشد کنار و دامنم از در شاهوار از بحر دل،که از صدف چشم دامعست

ترکت مدامعی طوفان نوح و نار جوانحی ذات الوقود

گر ابر بهاری کف دُرپاش تو بیند در دم ز حیا خون بچکاند ز مدامع

عشیة ذکراکم تسیل مدامعی و بی ظماء لاینقع السیل غلتی

ور خصم تو چون شمع ز پروانه زند دم سر درفکند پیش تو با دیده ی دامع

و کیف تری لیلی بعین تری بها سواها و ما طهرتها بالمدامع

من از تو تربیت جویم که ابری نخواهم قطره هرگز از مدامع

قد هان لی مذجف روض مدامعی غیث الکرام و ضنة البخلاء