خواهشگر

به صد خواهشگری شهرا پریروی به عشرتگاه خود شد میهمان جوی

نترسم که خواهشگرم در شمار بود پاک پیغمبر تاجدار

شدی گه گهش پیش غلتان به خاک چو خواهشگری پیش یزدان پاک

چو جویی چه گویی چه خواهیم کرد به خواهشگری یا به ننگ و نبرد

من آیم به پیشت به خواهشگری نمایم فراوان ترا کهتری

به خواهشگری آمدم نزد شاه همان از پی طوس و بهر سپاه

چو دارا شنید این دم دل‌نواز به خواهشگری دیده را کرد باز

تو خواهشگری کن مرا زو بخون سزد گر بنیکی بوی رهنمون

اگر به تشنگیش جان به لب رسد حاشا که پیش بحر به خواهشگری لب آلاید

پذیرد مگر ازتو خواهشگری نبیند به گفتار تو سرسری