خواجه تاش

گر تویی جویای حق ای خواجه تاش کمر از جویای کفش آخر مباش

خجسته باد مرا خواجه تاشی اقبال بی من آنکه رسیدم به درگه تو فراز

نعمت الله که میر مستان است خواجه تاش کمینهٔ دل ماست

چون تو کوری و ضریر ای خواجه تاش گو همیشه ظلمت دیجور باش

خواجه تاشان مرا بین که معطل دارند گنج در خاک و مرا بین که به کف باد بود

ملازمان درش را و خواجه تاشان را بپرس یک یک و از من سلامشان برسان

چه ظلم داشت درین انجمن تمیز فضول که خودپرست عیان‌کرد خواجه تاشی ما

در بندگی تو سپهر و ارکان یکسان شده از روی خواجه تاشی

ما و دل هر دو خواجه تاشانیم یار همدرد ماست این دل ما

به دنیی اندر آزاد کرد ابلیسی ز بهر آنکه دلت خواجه تاش شیطان است