خام سوز

از تنور گرم مالیخولیای مهتری حاسدان جاه او را خام سوز آید فطیر

زاهد می عشق، خام سوز است مسواک و عصا و شانه ات کو؟

خبردار دل خود باش در بزم شراب او نسازی خام سوز از گرمی مجلس کبابش را

خسرو که هست سوخته و خام سوز عشق آتش زنش که پخته و بریان نمی شود

مست و خراب مرا، حاجت نقلی اگر هست، دل خام سوز سوی نمکدان برید

گفتمت گفتم اسیر خام سوز رشته سودا به داغ ما مپیچ

به عشق دوزخی خام سوز شد خسرو ازان که سوخت درین کار پخته کار نشد

می آفتاب آتش خام سوز است کباب دلم را هوا می رساند

ساقی نیم مست من جام لبالب آر تا نقل معاشران کنم این دل خام سوز را

لبت از نام عشق آتش فروز است دلت خونین کباب خام سوز است