یکه تاز

تو یکه تاز عرصه حشر و من آن غبار هر جا که میروی نگذارم عنان تو

منم زاده ی یکه تاز احد کزو شد زبون عمرو بن عبدود

ای یکه تاز بی‌بدل عرصه قدم کاول زدی تو عرصه ایجاد را قدم

لاجرم آن قدوه‌ی اهل نیاز آن بمیدان محبت یکه تاز

یکه تاز چرخ این نیلی حصار تاخت بیخود و کله بر کوهسار

آری مردان، ساغر بلا و مصیبت را لاأبالی وار می نوشند، و جامع عار و بدنامی را نمی پوشند، فضیحت اهل و حرم را دیدن، و از شرف و بزرگی نیندیشیدن به جهت دو روزه حیات، از مردانگی نیست، بلکه در پاس زندگانی بی ثبات از سر ناموس و آبرو گذشتن دیوانگی است شجاعان نامدار مردن با نام نیک را مردانگی می دانند، و ابطال روزگار ذکر جمیل را حیات ابد می شمارند و از این جهت بود که شیر مردان میدان دین و حفظ شریعت، روی از خنجر تیز و شمشیر خونریز نگردانیدند، و به این سبب بود که یکه تازان معرکه مذهب و آئین در حمایت ملت و گرز گران و تیغ بران را بر فرق خود پسندیدند.

گر بنگری بعرش جز او چاره ساز نیست ور در زمین چمی بجز اویکه تازنیست

تو سوار یکه تازی به پیادگان مدارا که پیاده را نشاید ز پی سواره تازد

غوث عالم، خواجه گردون فراز سربلند یکه تاز عرصه تجرید شاه نقشبند

آمده در عرصه جان یکه تاز یک تنه بر قلب روان تاخته