یکروزه

دنیا برو یکروزه شد آن روز هم در روزه شد الوان نعمت چیده شد یک تره از خوان خوش نکرد

به یاران یکروزه دلبستگی گلش غنچه سان است و دلخستگی

بهای تره یکروزه خوان همت اوست هر آن ذخیره که در بحر و کان بود مخزون

خرج یکروزه جود تست هر آنچ کرد خورشید زیر خاک دفین

شه پی آسایش یکروزه، گردد کو بکو شاهدی، کو سینه چاک اوست، مارا در بر است

خون شد دل زار من بیکروزه فراق دانی چه شود اگر بماهی کشدش

چو رامین از بیابان رفت بیرون نماندش رنج ره یکروزه افزن

معاذ الله اگر روزی بغیری احتیاج افتد بدینمعنی که در دستم نماند قوت یکروزه

خرج یکروزه خوانت نه همانا که بود گر زمین زر شود و نامیه ضراب شود

ای خسروی که قصه یکروزه رزم تو صد ساله کارنامه کاووس و رستم است