یکدله

چو جیم یکدله ام با تو پس چرا با من زمیم بسته دهانی همی کنی تعلیم

بریز اشک و مخواه از حسین غیر حسین زهرچه دل به حسین بند و خویش یکدله کن

شیوه آشفته مدح حیدر و آل است عاشق صادقبعشق یکدله باشد

بباشید با آن سپه یکدله نخواهم که باشد کسی را گله

ای دودهٔ طهمورث، دل یکدله باید کرد یک سلسله دیوان را در سلسله باید کرد

عزیز فاطمه صد پاره تن فتاده به میدان هنوز دل، به دل آرام خویش یکدله دارد

قصه بسیار است و دل بس نازک و کم حوصله به که با یاد رخت گردد دل ما یکدله

دل در خم گیسوی تو چون یکدله بستیم ز آنحلقه دگر میل مقامات نکردیم

فکنده‌اند غلغله دوصد هزار یکدله به شاخ گل پی گله ز رنج انتظارها

از بهر آنکه یکدله بخشی مرا عطا گویم همه مدیح و ثنای تو یکدله