یکدست

شمس یکدست که از دست من و زخم بدم هر شبی تا به سحر روی به خون می‌شوید

یکدست، دست دلبرکی شوخ و دلنواز؛ کو آورد ز دوستیم در کنار دست

جز غمزه شوخ آندو چشم خونریز که دید شوخی که بیکدست دو شمشیر زند

هزار سیخ بیکدست اگر بدست آری بدست دیگر هم در زمان براندازی

بکوشید یکدست فردا دگر دهد بختم این بار یاری مگر

یکدست، دست مطربکی کآشنا بود؛ گاهی برقص پایش و، گاهی بتار دست

یکدسته کرده دوران گلهای نه چمن را وز آن زه گریبان بر دسته رشته بسته

نریمان برون تاخت از صف سمند به یکدست تیغ و به دیگر کمند

خرد و بزرگ دنیا یکدست خودسرانند خر گر فسار گم ‌کرد سگ هم مرس ندارد

پناه یکدسته بی پناهی ببین چه حالست بانوان را