یک تیغ

ز بر نیمه زنگی آمد بزیر بیک تیغ آن پهلوان دلیر

ولیک تیغ تو هرگز بدین رضا ندهد که داشته است همه ساله عار از آتش و آب

من به سر طی می کنم صائب ره باریک تیغ گربه یک پا می کند قطع بیابان گردباد

پس بر گلویی که بر آن از زه گریبان رشک می برد و از غیرت عقد حمایل اشک می ریخت یک تیغ براند و آن شمع جهان افروز را به یکدم بنشاند و روی خاک آلود خود را در خون او مالید و به آن سرخ رویی بار دیگر روی در آن سیه روزان آورد و چند تن دیگر را سر برداشت و آخر سر بنهاد.

بد اختر بشد تیره زان، دستبرد به دست اندرش بود یک تیغ خرد

چنو دست زی تیغ و ترکش کشید که یارد به نزدیک تیغش چخید

زد به یک تیغم و از زحمت سر فارغ ساخت رحمتی کرد اگر در حق من قاتل کرد

پی هم لشکری چون قطره از میغ ستاده با هزاران تیغ یک تیغ

سکندر بدو گفت یک تیغ تیز کند پیه صد گاو را ریزریز

بر جناب بارگاهت شاه انجم پرده دار لیک تیغت پرده داران فلک را پرده در