یون

میرزا علی دلیر ارزنقی از روحانیون و واعظان سرشناس آذربایجان اهل این روستا بود.

ور به سوی جاوره می روی البته رو سایه به فرقش فگن آن که همایون فر است

عیون من لجین فاترات کانّ حداقها ذهب سبیک‌

مسیحا گرد ازین نام همایون علاج اکمه و درمان ابکم

به خوبی سزای سه فرزند من چنان چون بشاید به پیوند من

ای برده غمت تاب ز دل خواب ز دیده پیوند دل و دیده به یکبار بریده

حال جسم ما هر چون که بود شاید نه طبرخونی مانده است و نه زریونی

هیونی چو دیوانه دیوی زبند برون خسته مانند تیر از کمان

مقیم روز و شبت عید باد و عید همایون مدام سال و مهت عیش باد و عیش مهنّا

از شادی و از سور مپرداز بکاری تا آنکه بپردازد بدخواه بشیون

نازک شده سر رشته پیوند تن و جان مرغی به لب بام قفس بیش نمانده است