یوزه

ز آفتاب جهانتاب، شکوه ات بیجاست ترا که کاسه دریوزه چون قمر تنگ است

از کرم آن کس که شهرت است مرادش کاسه دریوزه است دست گشادش

لعلش که عطا کرد به شاهان در و یاقوت در یوزه درویش مسلم نفرستاد

دامن فکرت به میان کرده چست رفته به دریوزهٔ عقل نخست

به من از رخنه دیوار، خود را می رساند گل چه لازم دامن در یوزه پیش باغبان دارم

دیده خود را درین بستانسرا چون آفتاب کاسه دریوزه شبنم گدایی چون کنم

چو نقش کرم دیدی از خاتمش بدریوزه پیش آمدی حاتمش

از دختران زئوس و منموسونه که میوزها نامیده می‌شدند. تعدادشان نه تن بود و هر یک الههٔ حامی هنری خاص بودند. اراتو به معنی دوست داشتنی و موز غزل و ترانه بود.

دریوزه یک مسئله مشکلم این است طفلی که در ارشاد تمام است کدام است

سیاهان پی سوی دریوزه برده به زیر پوست همچون خون مرده

خشمت الماس فروشی‌ست که با آن چنگال پیش او دست به دریوزه گشاید ضرغام