یللی

بر دل مجروح از صبح وطن مرهم کافور بستم یللی

دیروز مست از بی‌خودی، گفتا: بیایم، گلمدی از لشکری چون اوحدی، این قلی یللی بلی

ار پیش رخ بستی تتق، کردی وثاق خود قرق گفتم: بیا، گفتی که: یق، ماماتلی یللی بلی

آن خان خانان را ببین، بر صندلی یللی بلی می‌گیر و زانو زن برش، گر مقبلی یللی بلی

بیز باغچامیزی بئلیه بیللیک؟ داهاهیهات! نایمید اجلین بئلداری وورموش بئلیمیزدن

در خرابات مغان، بیخود حزین خوش به کام دل نشستم یللی

چشم ساقی می پیاپی می دهد مست مست مست مستم یللی

کریاس دل‌ها موی او، اردوی جان‌ها کوی او میران غلام روی او، از بیدلی یللی بلی

چشمش دلم را قامچی، دل عشق او را یامچی آن زلف چون ارقامچی، شب زاولی یللی بلی

در کشاکش بودم از طول امل این کمان را زه گسستم یللی