یشتن

غلام نیک میجویی چو من جوی بنامم نیکبخت خویشتن گوی

دفاع روتبارد از اصل مالکیت خویشتن به اعتقاد خود او ریشه در «رد تمامی نظریات جایگزین» دارد.

تا ازو زخمی نگیرم دلپسند خویشتن برنمی دارم سر از دنبال پیکانش چو تیر

مسپار بدست دیو تن را گرد آر عنان خویشتن را

خاتم از دست اهرمن بستان خویشتن را ز ما و من بستان

بندگی برهاندت از ماو من بندگی بستاندت از خویشتن

رو به سوی مرقد آمد شیر و من دست شستم از حیات خویشتن

و همانا که ابوبکر گفت، «کنا کما کنتم ثم قست قلوبنا» آن بود که قویت قلوبنا یعنی سخت و به قوت شد که طاقت آن داریم که خویشتن را نگاه داریم. و آنکس که خویشتن نگاه نتوان داشت، باید که تا ضرورت نرسد خویشتن نگاه می دارد.

که خون دل به فراقت ز دیده می بارد ز وصل خویشتنش زود عذرخواهی کن

خط سیر اندیشه‌های او در این کتاب به مانند بسیاری ادبا و حکمای بزرگ جهان شامل درونی ساختن شکوه و زیبایی‌های هستی و سپس رهایی از خویشتن و سیر در جهان نامتناهی معانی ژرف و جاودانست.

با وزیر خویشتن گفت ای وزیر چیست رای تو درین مشتی اسیر

اگر به صورت غیری وگر به کسوت عین به هر صفت که برائی برای خویشتنی