یخ بسته

هوا خزیده ز گرما در آهنین گنبد به روی آب که یخ بسته قبهای حباب

آبی است بد گوار و ز یخ بسته طاق پل سقفی است زر نگار و ز مهتاب نردبان

در صبوحش که خون رز ریزد ز آب یخ بسته آتش انگیزد

شیخ بسته خانقه کنجی گرفته سوگوار میکشان را دل شکسته میگساران شادکام

لاله ها در خلوت کهسار ها نارها یخ بسته اندر نارها

یخ بسته ام چو شمع ز سرمای روزگار ای آفتاب روی نمایی چه می شود

یخ بسته جهان ز بس ز تأثیر هوا شد موجه ی آب همچو موج خارا

کباب‌ از باد سوزان‌ گردن و روی ولی یخ بسته دست اندر ته جوی

سرما به غیت است که خورشید و صبح را یخ بسته است چشمه و افسرده است دم

روزگارش اندرین دیرینه دیر ساکن و یخ بسته و بی ذوق سیر