گورخان

درجه چهارم ورع صدیقان است که حذر ار چیزی که حلال بود و به حرامی ادا نکند نیز، ولیکن در سببی از اسباب حاصل شدن آن معصیتی رفته باشد. مثال این آن بود که بشر حافی آب نخوردی از جویی که سلطان کنده بودی و گروهی در راه حج آب نخوردندی، از آن حوضها که سلطانیان کنده بودند و گروهی انگور نخوردندی که در جویی رفته بودی که سلطان کنده بودی. و احمد بن حنبل کراهیت داشتی که در مسجددرزیی کنند و کسب وی دوست نداشتی و پرسیدند از دوک گر که در گنبد گورخانه بنشیند، کراهیت داشت و گفت، «گورخانه برای آخرت است».

گورخانه و قبه‌ها و کنگره نبود از اصحاب معنی آن سره

رخشنده جرم خور که بر این سبز طارم است قندیل گورخانه شاهان عالم است

با عبرت گورخانهٔ جان در عشرت گورخان چه باشی

کربلا گشته گورخانه ورا کرده تیر عدو نشانه ورا

کجا که جامع اسلام گورخانه شدی مرا چو گور شدی خانه، دل چو بیت حزن

کمترین بنده‌شان زمانه بُوَد ز آرزو دل چو گورخانه بُوَد

بترس ای گورخان از گورخانه که باید خفت، چند آری بهانه

نه بر سنجر شبیخون برد ز اول گورخان و آخر شبیخون کرد اجل تا گور خانه شد شبستانش

از خاک گورخانهٔ ما خشتها پزند و آن خاک و خشت دست کش گل گران شود