چنان چه

ز شوق شعله چنان چهره برفروخته است که در نظر نکند فرقی از شرار سپند

جهان به نطق مسخر کنی به مسند ملک چنان چه صاحب تسخیر در خط منزل

اگر چنان چه دل این دل بود نزاری من ازین بلا دگر آرد بسی به سر نظرم

چنان چه باید بودن که گر سرش ببری بسر بریدن او دوستان خرم گردند

تا به سوفار در زمین شد غرق پیش تیری چنان چه درع و چه درق

در بندگی ی چنان چه لذت در زندگی ی، چنین چه توقیر

قوت دل را ز تن چو عور کند به سماع چنان چه شور کند؟

یوسف مصر بزرگیت چنان چهر نمود که عزیز ز من و دوده آدم گردد