پالغ

معنی کلمه پالغ در لغت نامه دهخدا

پالغ. [ ل ُ ] ( اِ ) بالُغ. قدح و سروی گاو بود که بدان می خورند و بعضی کلاجوی را خوانند. سروی گاو بود که قدح سازند. ( اسدی ). ظن چنان است که از نام ترکی است اما طاسی باشد چوبین که بدان سیکی خورند و سروی گاو که پاک کرده باشند و بدان شرب خورند آنرا پالغ خوانند. ( فرهنگ اسدی چ پاول هورن ). پیمانه شراب بود که از شاخ کرگدن و گاو و دندان فیل و چوب سازند. ( جهانگیری ). پیمانه شرابی را گویند که از شاخ کرگدن و گاو و استخوان فیل و چوب سازند. ( برهان ). شاخ گاو خالی کرده باشد که بدان شراب خورند و در نسخه وفائی و در نسخه میرزا آمده که بفتح لام نام ولایتی باشد شمالی و به کسر پیمانه باشد که از چوب یا شاخ سازند و بدان شراب و غیره خورند. در مؤید به باء پارسی و فتح لام آورده است. ( سروری ) :
بنشان بتارم اندر مرترک خویش را
با چنگ سغدیانه و با بالغ و کدو.عماره.با چنگ سغدیانه و با پالغ و کباب
آمد بخان چاکر خود خواجه با صواب.عماره.بدیدش همانجای بر تخت خویش
یکی پالغ و کاسه می به پیش.اسدی.و رجوع به بالغ شود.

معنی کلمه پالغ در فرهنگ معین

(لُ ) ( اِ. ) پیمانه ای که از شاخ کرگدن یا گاو یا عاج فیل یا چوب درست کنند.

معنی کلمه پالغ در فرهنگ عمید

= بالُغ

معنی کلمه پالغ در ویکی واژه

پیمانه‌ای که از شاخ کرگدن یا گاو یا عاج فیل یا چوب درست کنند.

جملاتی از کاربرد کلمه پالغ

ازین محفل چه امکان است بیرون رفتن مینا که پالغز دو عالم دارد امشب دامن مینا

از اهل کمال خامشی نغز بود در گفت و شنو هزار پالغز بود

جز غرور ما و من این دشت پالغزی نداشت تا نفس در لب شکستم راه‌ دل هموار شد

هر چند حریف شاهد نغز شوی شهوت نکنی که سست و پالغز شوی