واخواست

در آئین ما این کژی راست نیست تو را پاسخ روز واخواست چیست

وانگه به روز حشر به پیش جهانیان واخواستش کنند بلاشک ز خیر و شر

سخن را چون معانی راست باشد ز گوینده چرا واخواست باشد

جز این از منت هیچ واخواست نیست که در یک ترازو دو من راست نیست

خاقانی‌وار خط واخواست بر عالم بوالعجب کشیدم

نانش مفرست پیش کز تو واخواست کند به حشر حنان

پیر طریقت گفت: الهی! عنایت تو کوه است و فضل تو دریاست کوه کی فرسود و دریا کی کاست؟ عنایت تو کی جست و فضل تو کی واخواست؟ پس شادی یکیست که دوست یکتاست.

گه گه به گوش مالِ ادب بهرِ انتباه واخواست واجب است تغافل نموده را

هر چه رضای تو به جز راست نیست با تو کسی را سر واخواست نیست

واخواستن پیمان را، وَ قُلْنا لَهُمُ و ایشان را گفتیم: ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً که از باب در روید پشتها خفته، وَ قُلْنا لَهُمُ و ایشان را گفتیم: لا تَعْدُوا فِی السَّبْتِ که از فرمان در مگذرید در روز شنبه، وَ أَخَذْنا مِنْهُمْ و ستدیم از ایشان، مِیثاقاً غَلِیظاً (۱۵۴) پیمانی محکم.