یقظه

پدید باشد خورشید یار کاهل شهود بیقظه بینند آنرا که دیگران بمنام

میان نوم ویقظه دیده باغی در آن روشن ز هر لاله چراغی

یقظه آمد نوم حیوانی نماند انعکاس حس خود از لوح خواند

زینه لوصله الحقه باصله نوره بنوره ایقظه من الکری

هر چه بر امتداد جاه و جلال باشد از نوم یقظه او دال

نام کالانعام کرد آن قوم را زانک نسبت کو بیقظه نوم را

یقظه و توبه و محاسبه دان پس تفکر بود برای عیان

یکی گوید: میان یقظه و خواب مقدس آدمی دید، آتش و آب

یقظه‌شان مصروف دقیانوس بود خوابشان سرمایهٔ ناموس بود

قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُهُ بَیاتاً أَوْ نَهاراً من خاف البیات لم یستلذ السیّئات، من توسد الغفلة ایقظه فجأة العقوبة، من عرف کمال القدرة لم یا من فجأة الأخذ بالشدّة.