یاوه

ما را سر خواب نیست دل یاوه شده است آنرا که دلیست تا کند پای دراز

یاوه‌ای گفت اگر گفت کسی «‌بوسه باشد به کنار آبستن‌»

خاموش که گفت حاجتش نیست در گفتن خویش یاوه تازم

ز دیوانه و قصهٔ سر شکستن بسی یاوه گفتند هر یک بمحضر

ای دل سرگشته شده در طلبِ یاوه‌روی چند بگفتم که مده دل به کسی بی‌گرو‌ی

یاوه کرده وسوه باشی دلا گر طرب را باز دانی از بلا

مشتی از این یاوه درایان دهر جان کدرشان ز انا در انین

اندر آن حمام پر می‌کرد طشت گوهری از دختر شه یاوه گشت

ماننده اولیا نخواهد شدن از یاوه خوردن خر گیا را

یاوه‌سرایان به گرد هم شده انبوه هر یک را بر زبان کلامی مبهم