یاللعجب

یاللعجب که با همه قدرت نمود صبر تا شمر این قدر به حسینش جفا نمود

یاللعجب که با رخ چون خُلد در نبرد بر خصم باز می‌کند ابواب هاویه

آفتاب عشق از ذرات کون گشت طالع عاشقان یاللعجب

یاللعجب جهان چه معمای مبهمی است فکری بدین شگرف معما نمیرسد

تسکین خاطر آورد آن روی مهوشم یاللعجب که جوش برد از دل آتشم

یاللعجب از تیغ تو آن مرگ جهانسوز کت گه به یمین اندرو گاهی به یسارست

او مست جام می‌شد و من مست چشم او یاللعجب‌که مستی من بدفزون ترا