یافه

چون این هدایا با فرستادگان به قسطنطنیه رسیدند، امپراتور بیزانس، میخائیل هشتم پالئولوگوس، از حرکت فرستادگان به سوی برکه جلوگیری کرد، زیرا در همان زمان فرستادگانی از سوی هولاکو به دربار بیزانس آمده بودند و امپراتور از ترس اینکه فرستادگان هولاکو از رسیدن رسولان سلطان مصر آگاه شوند، آنان را از حرکت مانع آمد. این امر مایه خشم‌الملک‌الظّاهر گردید و سرانجام امپراتور ناچار شد فرستادگان را آزاد کند و به سوی دشت قبچاق روانه سازد. در کتاب النّهج‌السّدید تفصیل مهمی دربارهٔ رسیدن سفیران مصر به دربار برکه‌خان هست که در آن از آداب و رفتار مغولان و لباس و قیافه برکه تصویر دقیقی آمده‌است (مقریزی، ۵۱۴، حاشیه).

چو سود از آرزو چون نیست روزی دهش ماند دهش جز یافه مشناس

شرف مرد به علم است شرف نیست به سال چه درائی سخن یافه همی خیره بخیر؟

هر که گردد ز جهل، یافه سرای خواهد آخر شنید، طعن بجای

امروز بد و نیک می‌نویسند بی‌کار نمانده است و یافه اقلام

دگر تا تویی یافه زینسان مگوی به دشتی که گمراه گردی مپوی

بدو کوش گفت این سخنها ز چیست که بر یافه گرفتار باید گریست

یافه باشد بر قیاس رمح و گرزش گر کسی ذکر رمح رستم و گرز نریمانی کند

یافه از کین تو ماند جرم چرخ و جسم ماه روشن از مهر تو باشد جسم ما چون جان تو

دیر پاید ز ایران را با نوالت کار و بار یافه باشد شاعران را بی‌قبولت قیل و قال

نشست او به ایران به پیغمبری به کاری چنان یافه و سرسری