یافه درای

نترسم من از کبک یافه درای که اشتر نترسد ز بانگ درای

آنکه او را بستاید چه بود: پاک سخن وانکه او را نستاید چه بود: یافه درای

گر کسی گوید که در گیتی کسی برسان اوست گر همه پیغمبری باشد، بود یافه درای

من صبحم و در مدح تو جز صدق نگویم این یافه درایان را کذبست تکلم

بی سبب تیغ کشی سنگین دل بی زبان لاف زنی یافه درای

زبس که می گدازد تنم زغصه و دود بجان رسیدم ار این شاعران یافه درای

پدران را ندیده‌اند آخر این گدازادگان یافه درای