یاد آمدن

تو را کرده از داد یاد آمدند ز بیداد عامل بداد آمدند

ز آهم نگرکه خلق بفریاد آمدند نشنود یار این همه آه و فغان ما

دست و طبعش آن چنان راد آمدند کان و بحر از وی به فریاد آمدند

دست و طبعش آنچنان راد آمدند کابر و بحر از وی بفریاد آمدند

جمله ی زاغان به فریاد آمدند جمع گشتند و صف اندر صف زدند

این چیست که بدست دارم؟ فرعون گفت: هذه عصا. چوبی است. موسی از دست بیفکند عصا چنان که اللَّه گفت: فَأَلْقی‌ عَصاهُ فَإِذا هِیَ ثُعْبانٌ مُبِینٌ ماری نر گشت آن عصا اژدهایی بزرگ آشکارا و روشن، که در آن هیچ گمان نبود که ما راست دهن باز کرده، و روی بفرعون نهاده، و بنهیب همی رود تا قصر و تخت وی فرو برد. فرعون چون آن بدید از سریر خویش بخواری و بیم بیفتاد و بگریخت، و به پلیدی خود آلوده گشت. و آن مار قصد مردمان همی کرد که خدمتکاران وی بودند. همه بفریاد آمدند. قومی هم بر جای بمردند از بیم، و قومی بگریختند. آخر فرعون گفت: یا موسی! خذها و أنا او من بک و ارسل معک بنی اسرائیل. موسی برگرفت و عصا گشت چنان که بود.