گیپا

به گیپا و کدک دل مبتلا شد چرا نان تنک از ما جدا شد

مرا در سر هوای کله افتاد صباحی بوی گیپا چون شنیدم

من که سر در هوس کله و گیپا دارم وه به جای درم این شوق و تمنی دارم

شنیده ای صفت اشتیاق مجنون را مرا به کله و گیپا هزار چندانه

به گرد قلعه گیپا سحر همی گشتم که کی بود که شود بر رخ من آن در باز

می گفت کدک من به ام از کله به گیپا گفتش که مکن عیب کبیران چو صغیری

در دیگ کله می خواند دوشینه این غزل را گیپا چو نیم پخت است سر وا نمی توان کرد

اسرارها که در دل گیپا نهاده اند از یمن کله بود که واقف از آن شدم

چو کله در سر صوفی مستمند امروز هوای صحبت جان پرور رخ گیپاست

گفت گیپا که میل نان نکند هر که دریافت سر پنهانم