گیران

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ (۱۹) ویل آن روز دروغ زن گیران را.

منه انگشت بر حرف کسان، ایمن شو از آفت که جز تخم عداوت نیست حاصل خرده گیران را

صفت چشم تو است آیت «مازاغ» از آن گوشه‌گیران دو ابروی تو این می‌خوانند

جوانی با هش و تدبیر پیران بدو هر روز ملکی تازه گیران

لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنافِقِینَ وَ الْمُنافِقاتِ تا عذاب کند اللَّه منافقان را مردان و زنان، وَ الْمُشْرِکِینَ وَ الْمُشْرِکاتِ و انباز گیران را مردان و زنان، وَ یَتُوبَ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ و با خود آرد و بپذیرد مؤمنان مردان و زنان، وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً (۷۳) و اللَّه آمرزگار است بخشاینده همیشه.

از زمین گیران بود چون سبزه خوابیده خضر در بیابانی که ما سرگشتگان افتاده ایم

گوشه‌گیران غافل از نیرنگ امکان نیستند می‌خورد برگوش یکسر معنی اسرارها

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ (۴۰) ویل آن روز دروغ زن گیران را.

مانند بارگیران ایام کرده داغ اقبال را به نام بزرگی تو سرین

خوی شرمم پندگیران را «نظیری » بر جبین گرچه دارم منفعت بی شرمساری نیستم

بحث در مورد حمله پیش‌گیرانه، نوزیک را به یک اصل هدایت می‌کند که اعمال ممنوعیت را که به خودی خود اشتباه نیستند، حذف می‌کند، حتی اگر این اقدامات احتمال ارتکاب اشتباهات را در آینده افزایش دهند. این امر تفاوت قابل‌توجهی را بین ممنوعیت‌های یک سازمان حفاظتی در برابر رویه‌هایی که آن را غیرقابل اعتماد یا غیرمنصفانه می‌داند و سایر ممنوعیت‌هایی که به‌نظر می‌رسد بیش از حد ممکن است، مانند منع دیگران از پیوستن به سازمان حفاظتی دیگر، ایجاد می‌کند. اصل نوزیک دیگران را از این کار منع نمی‌کند.