گیتی‌نما

جام گیتی‌نما گرفته به دست خوش حبابی بر آب می‌بینم

که ساغر مگر جام گیتی‌نماست که بر دست جمشید گیتی‌گشاست

یکی جم نام وقتی پادشا بود که جامی داشت کان گیتی‌نما بود

چو خورشید بد سام گیتی گشای چو جمشید با جام گیتی‌نمای

هر یک از جام قبهٔ نورش جام گیتی‌نما به استقلال

رازها روشن شود مشتاق از او گویا که هست ساغر گیتی‌نما آیینه زانوی تو

می‌زدم بر سنگ بس رنجیده‌ام از روزگار گر به کف آیینه گیتی‌نما می‌داشتم

جام گیتی‌نمای او ماییم که به ما هرچه بود پیدا شد

ز خور میک‌شد تیغ گیتی‌گشای به مه می‌دهد جام گیتی‌نمای

شود صد سوز پنهان هر دم از داغ دلم روشن که داغ بود آیینهٔ گیتی‌نمای من