گوپال

برهنه کنی تیغ و گوپال را به بند آوری رستم زال را

دو اسپ و دو گوپال و تیر و کمان به پیش تو آرم به روشن روان

چو گوپال در جنگ برپا کنم ز که توتیا آشکارا کنم

ز بس ترگ زرین و زرین درفش ز گوپال زرین و زرینه کفش

همه دشت بی‌تن سر و یال بود همه گوش پر زخم گوپال بود

بفرمود تا برکشیدند صف گرفتند گوپال و خنجر به کف

۵. محاکمه‌های نهرو، اثر رام گوپال، تهران، بوف، ۱۳۵۰.

از آواز گوپال وز ترگ و خود همی داد گردون زمین را درود

به آواز بد گفتن و فال بد بکوبیم مغزش به گوپال بد

همان مردی و یال دارم که تو همان گرز و گوپال دارم که تو

تن هرکسی گشت لرزان چو بید که گوپال و شمشیرشان بد امید