گوهرین

تمجید پیر عشق از آن لعل گوهرین

در آن گوهرین گنج بن ناپدید بدی خایهٔ زر خدای آفرید

چو آفتاب نکند از رخ زمانه نقاب بریز در قدح گوهرین عقیق مذاب

گوهرین جام لبت را خستند ساغر دولت خود بشکستند

بنات نعش همی گشت گرد قطب چنان که گرد حقهٔ فیروه گوهرین زیور

بتن علامت چوبش چو لعلگون دیبا بسر جراحت سنگش چو گوهرین افسر

ز راون بود تخت گوهرین ساز که از افسون همی آمد به پرواز

چنان پر برآمد ازان کام او که لبریز شد گوهرین جام او

باردم دریای لعل آن گوهرین دندان ز جزع عکس عادت را به مروارید نیسان پروری

بساط گوهرین در وی بگستر بیار آن کرسی شش‌پایه زر