گوهردار

از آن گوهر که من دارم درین دیده ندارد کس مگر شمشیر گوهردار شاه خسروان دارد

تا تو را دادست یزدان هیبت و فرّ علی تیغ گوهردار را چون ذوالفقاری کرده‌ای

هم بدان معنی کنون شمشیر گوهردار توست در عرب و اندر عجم چون ذوالفقار بوتراب

به دست گوهربارش در آب و آتش رزم کشیده گوهرداری به گوهر آتش و آب

گر ز چاه جاه خواهی تا برائی مردوار چنگ در زنجیر گوهردار عنبر بار زن‌

وان زدوده تیغ‌ گوهردار او چون صیقل است کز دل کفار زنگ کر بزداید همی

صدف را گرچه گوهردار باشد کجا همچون در شهوار باشد

تیغ‌ گوهردار تو بی جنگ دارد فعل شیر کلک عنبر بار تو بی‌زهر دارد شکل مار

تیغ‌گوهردار او از آسمان آمد مگر زانکه زخمش بر مخالف هست زخم ذوالفقار

بحر گوهردار را صائب بود تلخی بجا چین مناسب نیست از ابروی دربان وا شود