گون

ترک تو چون ز دل کسی ای دلستان کند جانی تو جان، چگونه کسی ترک جان کند

چگونه سحر توان گفت منشئات ترا که خامه ات نه کم از چوب موسی عمران

در عشق او چگونه توان داشت زر دریغ؟ چون سر که می‌کشیم به دوش از برای اوست

تو بودی آنکه مرا بود جا در آغوشت چگونه گشت به کلی ز من فراموشت

زهی زمانه نامهربان نادره کار خهی سپهر نگونسار ناکس غدار

این گونه ماه آسمانست یا روی تو ای بلای جانست

به خلوتگه خاص خود خواندشان به صد گونه تعظیم بنشاندشان

تو هیچ نیی در که توانی پیوست با تست بهم، چگونه در وی نرسی

سرا پا دلربا ز آنگونه بستش که گر بودی دلی دادی به دستش

شاهد باغ بدینگونه که آراسته کرد خویشتن را ز گل و لاله و نسرین بحلل