گوشه گیر

اگر شراب، اگر خون دل، اگر الماس تو گوشه گیر و به کام گلوی ما بگذار

کیست در این دیر حوادث‌پذیر غیر خم می‌که بود گوشه گیر

کرده با ما گوشه گیران حالت چشمان او آن چه با دُردی کشان صاف دل صهبا کند

گوشه گیری را به چشم خلق شیرین کرده است خال مشکینی که در کنج دهان یار ماست

عنقا سلیم همدم و همراز من بس است کاری به خلق نیست من گوشه گیر را

هاشمی از مزرعِ جان توشه گیر درچله خم شو چو کمان گوشه گیر

صید خلق اهل ریا در گوشه گیری دیده اند دامن خود را از آن چون دام ماهی چیده اند

کرده سهم عدل تو صد پی کمان را گوشه گیر ساخته شمشیر را کلک تو دایم دسته است

قد تو شاخ گل و جان زار مانده حزین چو اهل دین بیقین گوشه گیر از آن رفتار

گوشه گیری خواستم ز ابرو ولی آن طره ام بر سر بازار رسوایی کشان آورده باز