گوشمالی

تا می زند طبیعت بر چنگ لهو ناخن زاستاد همچو بربط محتاج گوشمالی

طپانچه نقد نشاط است و گوشمالی مالش چه آرزو کنم از دف‌، چه از رباب‌ گزینم

شوریده کرد ما را عشق پری جمالی هر چشم زد ز دستش داریم گوشمالی

چون چنگم ار نوازی از وصل خویش یک شب یابند دشمنانت چون عود گوشمالی

از گردش چرخ هر زمانم بر دست غم تو گوشمالیست

گو مشو مغرور اگر چرخش زبهر جاه تو گوشمالی دیرتر یا سیلیی کمتر زدست

گوشمالی دهد ایام ولیکن نه به خشم تا هنر با خرد آمیخته گردد ز عبر

برگذر بودن حسن گل و خوبی بهار گوشمالی است که مشغول تماشا نشویم

دستبردی بود گفتی از نبرد سنجری گوشمالی کان به اهل خیبر از حیدر رسید

مکتب آفاق از بس درسگاه عبرت است گوشمالی بود هر حرفی‌کز استادم رسید