گوتیان

گوتیان قبیله ای کوه‌نشین ساکن در بخش مرکزی زاگرس تا حدی منطبق با قسمتی از کردستان امروز بودند. نام کوه جودی که در داستان نوح کشتی او بر آن نشسته‌است، از نام این قوم گرفته شده‌است. گوتی‌ها جنگی بوده‌اند و سرانجام با آمیزش با برخی طوائف ماد به ویژه سگرته‌ها در تکوین طوایف کرد دخیل گشتند.

بین فرهنگ‌ها و خدایان سومری و اکدی تلفیق‌گرایی افزایش یافت، زیرا اکدی‌ها معمولاً ترجیح می‌دادند تعداد کمتری از خدایان را پرستش کنند، اما آنها را به مقامات قدرتمندتری ارتقاء می‌دادند. حدود ۲۳۳۵ پیش از میلاد سارگون اکدی تمام میانرودان را فتح کرد، ساکنان آن را در اولین امپراتوری جهان متحد کرد و سلطه خود را در ایران، شام، آناتولی، کنعان و شبه جزیره عربستان گسترش داد. امپراتوری اکد دو قرن دوام آورد و قبل از فروپاشی به دلیل افول اقتصادی، درگیری‌های داخلی و حملات مردم گوتیان از شمال شرق به شمال ضعیف گشته بود.