گوار

انجمن با بزرگوار‌ان کرد استوار‌ی به استواران کرد

به رنگ آبم و لب تشنه از حرارت حرب ز خون دشمن دین آب خوشگوار من است

رونده در او آبهای زلال گوارا چو می گر بود می حلال

که درکام دانا بود خوشگوار سخن ها که گوید زن سوگوار

تو از جمال چنانی که در جمال و کمال بزرگوار خداوند زاده هنری

قوله تعالی: وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ توکّل آفتابی است که از برج سعادت تابد، بادی است که از سرای قرب وزد، بویی است که بشارت وصل آرد. منزلی شریف است و مقامی بزرگوار، و درجه‌ای است که دست هر بی قدری بر قدّ او نرسد. و بصر هر مختصر همّتی او را در نیابد. آن جوانمردان که قدم در میدان توکّل نهادند ساکنان عالم قرآن بودند، سلاطین جهان هدایت، مستان شربت نیستی. عظیم روشی داشتند که دنیا در راه ایشان افتاد با وی انس نگرفتند. سمعها را صمام برنهادند تا هیچ نباید شنید. دیده‌ها از هر چه نشان حق نداشت باز بستند.

و در میان مذاکرات وی را گفتم: هر چند تو در روزگار سلطانان‌ گذشته بودی‌ که شعر تو دیدندی وصلت و نواخت مر ترا کمتر از آن دیگران نبودی، اکنون قصیده‌یی بباید گفت و آن گذشته را بشعر تازه کرد تا تاریخ بدان آراسته گردد. وی این قصیده بگفت و نزدیک من فرستاد. چون کسی پادشاهی گذشته را چنین شعر داند گفت، اگر پادشاهی بر وی اقبال کند و شعر خواهد، وی سخن را بکدام درجه رساند؟ و امروز، بحمد اللّه و منّه‌، چنین شهر هیچ جای نشان نمیدهند بآبادانی و مردم بسیار و ایمنی و راحت و سلطان عادل مهربان، که همیشه این پادشاه و مردم شهرباد، اما بازار فضل و ادب و شعر کاسدگونه‌ می‌باشد و خداوندان این صناعت محروم. و چون در اول این تاریخ فصلی دراز بیاوردم در مدح غزنین، این حضرت بزرگوار که پاینده باد، آن واجب دارم و فریضه بینم که کسانی که از این شهر باشند و در ایشان فضلی باشد، ذکر ایشان بیاوردن خاصّه مردی چون بو حنیفه که کمتر فضل وی شعر است‌ و بی‌اجری‌ و مشاهره‌ درس ادب و علم دارد و مردمان را رایگان علم آموزد. و پس از این بر فضل وی اعتماد خواهم کرد تا آنچه مرا بباید از اشعار که فراخور تاریخ باشد، بخواهم.

گوارا طرفدار حقوق بشر و توقف رشد بدهی کشورهای در حال توسعه است. او نویسنده کتاب چاوز، ونزوئلا و آمریکای لاتین جدید است.

یکی از دختران سید ابوالحسن با مهدی حَکمی معروف به پایین‌شهری قمی (درگذشت ۱۳۲۰ش) ازدواج کرد. حاصل این ازدواج، علی‌اکبر حکمی‌زاده نویسنده کتاباسرار هزار ساله است که در دوره پهلوی بحثهای دامنه‌داری را برانگیخت. خمینی در ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ در پیام تسلیت خود به مناسبت درگذشت طالقانی، دربارهٔ پدر او نوشته‌است: «رحمت خداوند بر پدر بزرگوار او که در رأس پرهیزگاران بود.»

مرگ است چاره زندگی ناگوار را جز مرگ اگر تو چاره گری یافتی بگو