گندگی

نیست در وی ز معنی آلت و ساز همه خامست و گندگی چو پیاز

اگر آزاده یی، افگندگی میکن درین بستان که آخر بید مجنون، از سرافرازی پشیمان شد

تر نمی‌سازند جز با جیفه دنیا دماغ چون کس اینجا خوش تواند بود، با این گندگی؟!

بداند که شاهی به ازبندگیست همان سرافرازی زافگندگیست

به نرمی سندان دراز و درشت که از گندگی در نگنجد به مشت

منت بنده ام با سرافگندگی بگوشم بکش حلقه ی بندگی

شاخ سنبل چو خامه پیش خطت جز سرافگندگی نمی خواهد

بنده با افکندگی مشاطهٔ جاه شه است سیر با آن گندگی هم ناقد مشک ختاست

با همه بیقدری و شرمندگی با همه خواری و سرافگندگی

بلندی بایدت، افگندگی کن خدا را باش و کار بندگی کن