گندآور

فروماند بازوی گندآوران تو گفتی ندارند در تن روان

که شهری همی گوید و لشکری که تو شهریاری و گندآوری

به پیراهن خیمه یک لشکری به بر جمله را ساز گندآوری

من به نیروی تو در میدان نظم آویختم هیچ دانی با که؟ با چون انوری گندآوری

به جان و سر شاه گندآوران به جان و سر خسرو خاوران

بدو گفت بگزین ز لشکر سوار دلیران و گندآوران سی هزار

بگفت و برآورد گرز گران چنان چون بود رسم گندآوران

بزرگان و گندآوران جهان را ز اعجاز خود مات و مدهوش کردی

چو دیده شد از خواب و باده گران سوی خیمه رفتند گندآوران

چو کار رفت بدینگونه بر بداندیشان بخیره ماندند از این سپاه گندآور