گنج باد آورد

مرا گنجی نهان اندر نهاد است که با وی گنج باد آورد باد است

رساند او را بمن مشتاق آهم بیا و گنج باد آورد من بین

پیش ما صائب که رطل خسروانی می زنیم گنج باد آورد غیر از ابر گوهر بار نیست

خاک را و خشت را از دولت اکسیر فقر گنج باد آورد و گنج شایگان خواهیم کرد

طلبکاران روان گشتند دل شاد به سوی گنج باد آورد چون باد

ز یک ویرانه در شرع آنکه شد پست هزاران گنج باد آورد در دست

خوانده نور چشم خود آیینه ما را غبار گنج باد آورد ما گرد کدروت گشته است

ای دریغ از گنج باد آورد ما ای دریغ آن کو بفهمد درد ما

باد برد آن گنج باد آورد و غالب را هنوز ناله الماس پاش و چشم گوهربار هست

میکشان در روز باران خسرو وقت خودند ابر گوهربار، کم از گنج باد آورد نیست