گناهکار

گیرم گناهکارم و والله که نیستم نه عفو کرده ای گنه هر گناهکار

امروز بس که خواریم، در چشم گلعذاران خواهیم بود فردا، ننگ گناهکاران

گناهکار و فرومانده‌ام ببخش مرا که هست بر من بیچاره جای بخشایش

نشسته یار و به پیشش ستاده من حیران چو پیش خواجه ی بدخو گناهکار عبید

عجز آورد به محراب روی گناهکاران عامل چو گشت معزول دست ازدعا ندارد

مهمان اگر رسد برم-از شرم نیستی ماند سرم بپیش درون چون گناهکار

پس عجب، عجب، چنین کسی را با عجب و بزرگی چکار؟ چقدر از حال خود باید غافل باشد، و امروز و فردای خود را فراموش نموده باشد و اگر از عذاب الهی نجات یافت و از آتش دوزخ خلاص شد باید بداند که این از عفو خداوندگار است، زیرا که کم بنده ای هست که گناهی نکرده و هر گناهکاری مستحق عقوبت است.

آخر نه نامه ی عملم از برای چیست نام گناه بر من و غریبی گناهکار

نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو که مستحقِ کرامت گناهکارانند

عفوت ز پی گناهکاران گردد چون یار که در سراغ یاری باشد