گم کردن

ندانستند و گم کردند ره را پریشانی پدید آمد سپه را

شدند از زندگانی مردمان سیر ز قحطی جمله گم کردند تدبیر

نتوان دل خود را به خطا گم کردن ترسم که تو ترکی و به ترکی گوئی

از تلطف جاه یابی وز تکبر چاهسار از خرد زیباست این گم کردن و آن داشتن

یکی گمره بخت برگشته ام زگم کردن راه سرگشته ام

به ره گم کردن مردم همی چون نیک بندیشم چه این پیران نورانی چه غولان بیابانی

لیک گم کردند مردم راه عدل و راستی تا به ملک از «‌بیوراسب‌» آمد بسی ناشاستی

ما به گم کردن نشان قدم تو به نقاشی رواق و حرم

عشق را بی دست و پایی دست و پای دیگرست راه گم کردن درین ره رهنمای دیگرست

بخت گم کردند چون یاری ز کافر خواستند روی کژ دیدند چون آئینه مغفر ساختند