گله مند

گر شب وصلش کشد به روز قیامت دیده هنوز از شمایلش گله مند است

دگر از نو نوای نی بلند است مگر چون من زهجران گله مند است

بلبل ز نظر بازی شبنم گله مند است مسکین خبر از رخنه دیوار ندارد

هست در کشمکش نفس نژند جامی از ناکسی خود گله مند

کفران نعمت گله مندان بی ادب در کیش من ز شکر گدایانه خوشتر است

عذرجفا برتو نیست دم مزن ای چرخ گر گله مند از تو بودمی چه غمستی