گلعذار

بگفتا به یزدان سپاس ای نگار که دارم چنین مه رخ گلعذار

ز خون گلعذاران طرف وادی چو اطراف گلستان است امروز

(خار از حسد بر آتش بگذار تا بسوزد چون روز و شب رفیق است آن گلعذار با من)

نو عروس گلعذار طارم نیلوفری از حریر زرکش اندر فرق سر معجر کشید

گویا که شب به مستی، گفتم به او غم دل کامروز شرمسار است، آن گلعذار از من

شود ز سبزه بیگانه خون گل پامال ز خط سبز بر آن گلعذار می لرزم

ای سبزی سبزهٔ بهاران از تو وی سرخی روی گلعذاران از تو

دلم جز روی و موی گلعذاران تماشای گل و ریحان نخواهد

ز جا برخیز ای رعنا جوان گلعذار من نظر کن تو به حال زار و چشم اشکبار من

گلعذاران گلستانی داشتم بلبلان من هم فغانی داشتم