گلریزان

سرخ رو می گردد از ریزش کف احسان ما چون خزان در برگریزان است گلریزان ما

خوش بهاری می رسد میخانه ها سامان کنید برگ عیش آماده بهر جشن گلریزان کنید

می‌تواند دشت را از گریه گلریزان کند چشم پاک من شود گر یک نظر گلچین او

بی بهار جلوه اش جویا فضای دشت را فیض گلریزان اشکم دامن گلچین کند

به عقل شیشه دل باشد گران حرف ملامتگر سر دیوانه گلریزان شمارد سنگباران را

نماند آرایشی بهر نشاط روز وصل از بس گل چاک گریبان، صرف گلریزان دامن شد

به تیره غمزه دل‌دوزی به رخ شمع شب‌افروزی به غبغب صبح نوروزی که گلریزان بود کارش

می کنند از هر طرف نیش زبان بر هم دراز بزم گلریزان مستان خارزاری بیش نیست

غازه را آتش از آن چهره دگر در جان است حوض آیینه ز رخسار تو گلریزان است

فارغ است از سیر گل مجنون سرگردان ما نقش پای ناقه لیلی است گلریزان ما