گلریز

محمدعلی گلپایگانی (محمد گلریز) برادر کوچکتر اکبر گلپایگانی نیز از آموزش‌های ادیب استفاده بسیار برده‌است.حسن کسایی از هنرمندانی است که آثار خصوصی و رادیویی زیادی با ادیب دارد. در سالهای ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۵ به مدت یک سال در تهران و در خانه ادیب بود و از وی درس می‌گرفت. پس از اینکه به اصفهان بازگشت شعر زیر را سرود:

چون کند چشم ترم گلریزی باران اشک می دود بهر تماشا، ابر در بالای ابر

گلریزی اشک‌، بوی خون داشت این سبحه ز خاک‌کربلا بود

کرده گلریزان صبا صحن چمن را از طرب می‌کند نرگس به چشم اهل بصیرت را طلب

ز تو طبعم به دست شب خیزی کرده بر فرق عقل گلریزی

سبزهٔ خطش دمید و روزگار عاشقی‌ست فصل گلریزان داغ و نوبهار عاشقی‌ست

چه گل چیند زگلریزان انجم کوته اندیشی که پهلو از گرانخوابی زبستر برنمی دارد

بیا که پردهٔ گلریزِ هفت خانهٔ چشم کَشیده‌ایم به تَحریرِ کارگاهِ خیال

بوالهوس را برگ عیش ای غنچه در دامن مکن مجلس اغیار را از خنده گلریزان مکن

از حرم طارم نشینان چمن خرگه گلریز بر صحرا زدند

به یاد آن بهار جلوه گلریزان اشک من کند رشک گلستان ارم، جیب و کنارم را