گلرخسار

هر گلی کز چمن به بار آید عارض شاهدیست گلرخسار

خاری ار نیست بدل، از پی گلرخساری کش بود سبزهٔ خط غالیه گون نتوان رفت

پیش من تعریف سرو و گل به خوبی باغبان چون کند زان سرو گلرخسار یادم می دهد

هفته ای بیش نپاید بچمن صحبت گل همچو هم صحبتی سیمبر گلرخسار

پس آنگه گفت با شاپور برخیز بر آن سرو گلرخسار رو تیز

شد بلا چشم تو ای گلرخسار نقطه زیر بلا خال عذار

نوبهارست و گل آتش زده در هر خاری لاله را چشم چهار از پی گلرخساری

به هر جا یار گلرخسار گردد اگر گلخن بود گلزار گردد

اینهمه جوش و خروش عندلیبان از چه روست سرو گلرخسار من گویا بگلزار آمده

میل خاطر بگلستان نکشد خواجو را اگرش دست دهد طلعت گلرخساری