گلابه

جز گلابه در تنت کو ای مقل آب صافی کن ز گل ای خصم دل

گلابها اگر از آفتاب تلخ شوند ز سوز عشق بود تلخی گلاب سخن

گیرد ز اشک من رگ تلخی گلابها تا ریشه کرد در دل من آرزوی گل

گلابه چند ریزی بر سر چشم فروشو چشم از گل من عیانم

زانک این اسما و الفاظ حمید از گلابهٔ آدمی آمد پدید

ناخوش تر است بوی تو هر چند کز غرور بر گلخنت ز مشک و ز عنبر گلابه ایست

اگر چه دلبر ریزد گلابه بر سر تو قبول کن تو مر آن را به جای مشک تتار

به قصد شستن پا زین گلابه چهارم چرخش آورد آفتابه