گل مهره

سرشته در کف ایشان بقدرت ازلی خمیر هستی و گل مهره سپهر کبود

گمان بری چو کنی سوی شاخ تاک نظر که هست هیکل گل مهره بر کمان انگور

به رویم طفل اشک از بهر بازی بود پیوسته در گل مهره بازی

دو صد مهره بر یکدگر ساخته‌ست که گل مهره‌ای چون تو پرداخته‌ست

هر تن که از رعایت تو بهره‌ای ندید گل مهره‌های نقش بلا کرد روزگار

گردون اگر بیازش دستی کرم کند گل مهره زمین به فلاخن درآورم

زمانه از تو بگل مهره گوهری بخرید که قدر آن نشناسد کسی ز والایی

مکن تکیه برین گل مهره کو نیز درین میدان سر و پائی ندارد

غالب این لعب به گل مهره رضاجویی تست تو خریدار گهر باش گهر بنمایم

از نسیم کوی او کآید سحر در اهتزاز کلبه ام را غنچهٔ گل مهرهٔ دیوار شد