گل سوری

زبانم شد زفیض مدح او برگ گل سوری نوایم رشک فرمای صفیر عندلیبان شد

به رخسار تو می‌گویند: می‌ماند گل سوری بلی می‌ماندش چیزی و بسیاری نمی‌ماند

تا بلبل هر نو بهار خواند وصف گل سوری بگلبن بر

نار عالم سوزی و این طرفه کامد رشحه رشحه از حیا مانند شبنم بر گل سوری گلابت

چون ناله عاشق سحر از شوق رخ دوست مرغ سحری بر گل سوری بسراید

برفروزی ز باده چون به چمن گل سوری به بوته بگدازیا

روزیکه تو بجنگ شوی روی تیغ تو باغی کند پر از گل سوری و ارغوان

اگر خروش برآرد چو بلبلان خواجو چه غم خورد گل سوری ز مرغ نغمه سرای

ای برگ گل سوری – تو مکن ز ما دوری – خسته ام ز مهجوری – بسته ام ز رنجوری

نیست بشکفته بجز یک گل سوری در باغ وان گل سوری بر طرف گلستان منست